Wielkopostne Dni skupienia Łódzkiej Wspólnoty FDNT

„Trwajcie w miłości Mojej [J 15,9b]”
Chrystus trwa w małżonkach. Kobieta i mężczyzna, jako małżeństwo trwają w Jego miłości przez dialog ze sobą i z Nim. Połączenie twarzy kobiety i mężczyzny, kreuje wizerunek Chrystusa. Nasze zmysły pozwalają na doświadczanie Bożego Miłosierdzia w trakcie życia. 

W dniach 7-9 marca 2025 łódzka akademicka wspólnota Fundacji „Dzieło Nowego Tysiąclecia” przeżywała Wielkopostne Dni Skupienia. Rekolekcje odbyły się w Domie Pielgrzyma im. Jana Pawła II w Toruniu. Nauki w czasie Dni Skupienia prowadził o. Adam Dudek – zakonnik, opiekujący się Domem Pielgrzyma wraz z s. Anna Juźwiak – siostrą zakonną towarzyszącą łódzkiej wspólnocie FDNT. Gościnnie na rekolekcjach pojawiła się także s. Katarzyna Czerniak oraz wspólnota DAR, którą opiekował się o. Adam.  

W trakcie Wielkopostnych Rekolekcji przy pomocy „ciszy i samotności” stypendyści mogli nawiązać relację z Bogiem i zatrzymać się. Wyciszenie stanowiło przygotowanie się do konferencji w kolejnych dniach. Podczas pierwszej nauki rekolekcyjnej został poruszony temat dostrzegania Boga w życiu przy pomocy zmysłów – wzroku, słuchu, dotyku i smaku. Jak dostrzegać i interpretować sygnały płynące od Boga.  Ponadto Ojciec rekolekcjonista dał do zrozumienia stypendystom, że każdy z nich posiada wyżej wymienione zmysły o których pamięta, ale zapomina o zmysłach wewnętrznych. Miał na myśli pamięć i wyobraźnię, o których rzadko się wspomina, a również pomagają doświadczać działania Boga w życiu.  

Kolejna konferencja była poświęcona roli relacji mężczyzna – kobieta w drodze do Bożej Miłości. Szczerość, zaufanie i miłość w relacji pozwala na przyjście Boga do człowieka, a tworzący małżeństwo wzajemnie zbliżają się do darów Bożego Miłosierdzia.  „Ikona Spotkań Małżeńskich” stanowiła narzędzie za pomocą którego został przybliżony stypendystom temat prawdziwego spotkania kobiety i mężczyzny w relacji, a przez nią  spotkania z Bogiem.

Rekolekcje łódzkiej wspólnoty to był również czas integracji, poznawania siebie, pielęgnowania już istniejących przyjaźni i nawiązywania nowych. W wolnym czasie stypendyści mogli przejść się ulicami Torunia, podziwiać zabytki miasta i skosztować miejscowych wypieków – pierników.