Miesiąc po głównych obchodach Dnia Papieskiego – 16 listopada 2019 roku – młodzież z wrocławskiej wspólnoty fundacyjnej wystawiła adaptację sztuki napisanej przez św. Jana Pawła II, pt. „Przed sklepem jubilera”. Scenariusz sztuki został napisany przez stypendystkę – Sarę Świstak. Wzorowała się ona na tekście Karola Wojtyły wydanym w 1960 roku. Utwór ten jest medytacją na temat miłości i małżeństwa. Zwraca uwagę na wartości moralne i duchowe, które powinny towarzyszyć człowiekowi w jego dorastaniu do małżeństwa.
Utwór przedstawia losy dwóch par oraz ich różnych dróg prowadzących do zawarcia małżeństwa i życia w nim. Zostały skontrastowane ze sobą historie dwóch par – Andrzeja i Teresy, których droga do małżeństwa świadczy o ich psychicznej dojrzałości i świadomości, jak ważną decyzją w życiu jest zawarcie małżeństwa; oraz Anny i Stefana, których małżeństwo się rozpadło, bo nie potrafili wspólnie żyć. Przedstawione historie powinny uświadomić młodym ludziom – przede wszystkim narzeczonym i młodym małżeństwom – na czym polega prawdziwa miłość małżeńska. Jej podstawą jest wierność, uczciwość, wolność i odpowiedzialność, które świadczą o psychicznej dojrzałości człowieka.
W centrum wydarzeń znajduje się jubiler, do którego przychodzą młodzi ludzie po obrączki. Jubiler jest trochę filozofem oraz przypadkowym rozmówcą, przekazującym wartościowe wskazówki i wypowiadającym mądre myśli. Posiada niezwykłą wagę, która objawia duchową wartość obrączek na niej kładzionych. Obrączki Andrzeja i Teresy mają taką samą wartość, bo są one świadkiem prawdziwej ludzkiej miłości. Natomiast obrączka Anny, którą chce sprzedać po nieudanym małżeństwie, jest nic nie warta, bo związek tej pary nie opierał się na prawdziwej miłości. Przedstawienie symboliki obrączek poucza nas, że miłość jest darem Boga – to nierozerwalny związek kobiety i mężczyzny, którzy są gotowi do wspólnego życia i którzy swoją miłością przypominają miłość Boga do człowieka. Zatem obrączka to nie tylko metal ale również symbol miłości ukazujący trwałą więź dwojga ludzi nierozerwalnie związaną z krzyżem Chrystusa :
„Ciężar tych złotych obrączek
— to nie ciężar metalu,
ale ciężar właściwy człowieka,
każdego z was osobno
i razem obojga”.
Sztuka przedstawiona na wrocławskim Sępolnie składała się z dwóch aktów. Mieszkańcy Wrocławia z zaciekawieniem oglądali grę aktorską naszych stypendystów. Po skończonym występie była możliwość poczęstowania się pysznym ciastem oraz gorącą herbatą. Sztuka ta włącza się w obchody Dnia Papieskiego, którego główne obchody odbyły się w październiku.
Aleksandra Nawała
