Z Gośćmi przy wspólnym stole – czyli Wigilia w Olsztynie!

 

Usłyszeliśmy wiele miłych słów, śpiewaliśmy kolędy i zajadaliśmy wigilijne specjały – tak można pokrótce opisać spotkanie, które odbyło się 16 grudnia w Olsztynie. A co zapadło w pamięci najbardziej?

Jowita: Mi smakowały krokiety Basi i oczywiście barszcz Sylwii:*

Lidia: Najlepsze było jedzenie, no i zapach mandarynek! I to, że w końcu nikt nie miał do siebie pretensji, bo Święta Bożego Narodzenia to czas wybaczania, zrozumienia… Nie wiem, co jeszcze… chyba to, że pomimo tych ważnych osób, naszych gości, każdy czuł się swobodnie, a przynajmniej ja!

Monika: Mam nadzieję, że jeszcze nieraz czeka nas takie spotkanie. Ten czas został wypełniony megapozytywną energią i uśmiechem. A jak wiadomo uśmiech to najprostsza droga do ludzkich serc. Co jeszcze? Życzenia. Dzielenie się opłatkiem było niesamowite. Pewnie zapytacie dlaczego? Otóż życzenia, słowa do mnie skierowane od niektórych ludzi przesycone były wielką dobrocią i ciepłem, zapadły w mojej pamięci. Do tego piękny wigilijny stół, przepyszne potrawy i sękacz, który przykuwał uwagę swym  kształtem.

Kasia: Zapadły mi w pamięci słowa ks. Jana, który mówił o tym, że razem mamy wielką siłę. Bo każdy z nas jest takim pojedynczym patyczkiem, który gdy jest samotny, łatwo ulega presji innych osób i w ten sposób szybko można go złamać. Jednak, gdy nas wszystkich, pojedyncze patyczki, zbierzemy w jedną wiązkę, to żadna siła nie będzie tak dużą, by nas złamać!

Ewa: Ta Wigilia, jak każda ze stypendystami, była wyjątkowa. Co ją taką uczyniło? Obecność nas wszystkich, ks. Jana Droba, Pani Kasi Kieler, osób, które co roku zaangażowane są w organizację Dnia Papieskiego (ks. Michał Tunkiewicz oraz Pani Maria Cichońska) a także naszych młodszych koleżanek – stypendystek. Nasza Wspólnota w końcu mogła pokazać, że jest zgrana, że potrafimy że sobą współpracować i mimo wszelkich przeciwności losu DAMY RADĘ i zorganizujemy taki obóz, który na zawsze zapadnie w pamięci stypendystów, jako ten najlepszy!

 

„Przyjdź na świat, by wyrównać rachunki strat

Żeby zająć wśród nas puste miejsce przy stole.

Jeszcze raz pozwól cieszyć się dzieckiem w nas

I zapomnieć, że są puste miejsca przy stole…”

 

 

Autorki: Jowita Przeszło, Lidia Pyzak, Monika Siatkowska, Kasia Wójcik, Ewa Pyzak / FDNT